:: حرفی از سره دلخوشی ::

یه مدتیه با هرکسی که حرف میزنم پکره ! وقتی ازشون می پرسم که دلیل این همه کسل بودن چیه ...خودشونم

نمیدونن . کمی که سره صحبت باز میکنیم تازه میفهمیم دلیل این ناراحتی ها فقط گاهی انتظار بی جا و بی حساب از دوستان و اطرافیان و گاهی هم برخورد غیر حرفه ای و غیر منطقی با مشکلات کوچک هست ِ به صورتی که خوردترین مشکل تمام تمرکز و فکر شخص رو به هم می پیچه در حالی که می شد با ذره ای تسلط به راحتی مشکل رو بر طرف کرد و انرژی رو صرف مسایِِل مهمتر کرد. زندگی پر از فراز و نشیب ِ و ظاهرآ نشیبش بیشتره پس نباید سخت گرفت چون همه چیز میگذره و اگه ما به خودمون سخت بگیریم در نهایت دودش به چشم های به ظاهر بازه خودمون میره . همیشه امید هست و برای پیدا کردنش باید چشمامونو باز کنیم . همین

(سکوت ِ حنجره را باید شکست )