اگر چه صد ساله مرده ام به گور ِخود خواهم ایستاد

اینجا که من زندگی میکنم جا کمست و نفس ها تنگ .... بغض گلویم را میفشارد و غرور گریه را بر دیدگانم حرام میکند. اینجا هر دم کسی می آید ولی به قیمت ِ رفتن ِ کسی دگر... اینجا قیمت ِ همه چیز گران است جز قیمت ِ جان ِ من و تو . .اينجا زمين است... نمیدانم که چگونه درد ِ درونم را بازگو کنم ... دردی که از رفتن عزیزی خبر میدهد ... نازنین بانوی ترانه ایران زمین . سرزمینش را به قصد سرای باقی ترک گفت و بار ِ دگرغم من و تو و ما را در جریان ِ تند و بی قرار ِ روزگار بي يار و تنها رها کرد . بی شک یاد و خاطره نازنین بانوی شعر سیمین ِ بهبهانی بر پهنه خاطر ِ ما سبز خواهد ماند ... بهار ِ یادگارش همواره بی خزان باد

رضا میرفخرایی

زمستان بی قراری های سرزمین سرما