کوچکتر که بودم همیشه دل ِ نازکم برای دخترک ِ همسایه میسوخت که بهار را بدون ِ لباسهای نو جشن میگیرفت . کوچکتر که بودم دل ِ نازکم برای کفاش محلمان میسوخت که خود بی کفشِ ِ نو به استقبال ِ بهار میرفت . کوچکتر که بودم دلم برای خیابانگرد ِ شهرمان میسوخت که سال نو را در خیابانهای بی کسی پرسه میزد و کسی را برای در آغوش فشردن و بوسیدن نداشت . کوچکتر که بودم دلم برای عیدی های لای قران ِ مادربزرگم پر میزد. شمردن هر لحظه عیدی ها که مبادا کم شوند . گوشزد ِ پدرم که میگفت عید تمام شد و هنوز پیک ِ نوروزی را تمام نکرده ای. سیزده به در در جنگلهای شمال که همیشه باران میامد. مسیر برگشت به خانه. گاهی جاده هراز گاهی هم چالوس . ولی همچنان با دیدن ِ دخترک و کفاش و خیابانگرد همه خاطرات در دلم میسوخت . بزرگتر که شدم دیگر نه دخترک را دیدم نه کفاش را و نه آن مرد ِ خیابانگرد را . بزرگتر که شدم دیگر دلم برای آنها نسوخت . در این اندک ساعت های مانده به سال ِ نو دل ِ من برای خودم میسوزد که در سرمای غربت رو در روی آینه خاکستر ِخاطرات کودکی را مرور میکنم . نه عیدی نه لباس ِ نو نه کفش و نه باد گرم ِ بهاری . هفت سینی کوچک میچینم . رو به روی آینه دیوان حافظ را مینشانم .از دوردستها سلام میکنم به بهارو به خورشید . به یاد کوچه باغهای باران زده شهرم ..... آرزو مند ِ آرزوهای سبزتان
رضا میرفخرایی ... بهار ِ در تقویم ِ تورنتو
5 comments:
eidet mobarak eshghoolie man ... Omidvaram be har arezooie ke dari beresi
khoshbashi hamisheye hamishe :)
sale no mobarak aghaii.. omidvaram sale sabzi pisheh rooo dashte bashi va be arezoohat beresi ....
سال نو شمام مبارك... كي مي دونه فردا چي مي شه. ممنون كه به من سر مي زنيد. شاد و تندرست باشيد
eidet mobarak...sale no ro sali sarshaar az movafaghiyat, eshghoolanegi, mohabbat, samimiyat, doosti, safaa, khoshgozarooni va... arezoo mikonam!Elahi dar sale ayande be hameye arezoohaaye emsaal o har salemon bereCm...XxX...
سخته . خیلی سخت. می دونم
Post a Comment