بنویس

این ترانه هدیه به هر عاشقی که به یاد معشوقش در تنهایی خود اشک میریزد

بنویس رو تن ِ کاغذ

که دلم گرفته امشب

بنویس غرق سکوتم

مث ِ دیشب ... مث ِ هرشب

بنویس رو سیم آخر

نت ِ فریاد ِ سکوت و

بنویس به جای مرداب

اسم آزادی رود و

بنویس که بی تو خورشید

دیگه پوشالی و سرده

بنویس که من ِ بی تو

مثل شمع ِ رو به مرگه

بنویس که زیر ِ مهتاب

روشن ِ خاطره هامون

بنویس گرچه جداییم

ولی عاشق ِ دلامون

بنویس رو برگ ِ آخر

که یه روزی برمیگردم

این شبارو من به عشقت

تا سحر حوصله کردم

ر . م

یاد ِ تو

وقتی یادِ تو میفتم ..... جون میگیره صد ترانه

باز به یاد ِ تو میخونم ..... هرچی شعر عاشقانه

وقتی یاد ِ تو میفتم ..... دل ِ دلتنگی میلرزه

داشتن ِ نبض ِ دل ِ تو ..... به خدا شدن می ارزه

مثل یک نسیم ِ سر مست ..... ول میچرخی توی صحرا

مثل یک ستاره پر نور ..... عشق میتابی به شب ِ ما

مثل اون پرنده ها که ..... پشت ِ میله ها اسیرن

برای رهایی از بند ..... واسه آزادی میمیرن

تو شکوه ِ انتظاری ..... برای دیدن ِ فردا

تو مث ِ خورشید میمونی ..... واسه این همیشه سرما

ماه و صد نور ِ ستاره ..... کم میارن جلو چشمات

بوته های خشک ِ صحرا ..... سبز میشن به زیره پاهات

ای بهانه ... همترانه ...... تا ابد هم ساز ِ من باش

پر ز ِ احساس و طراوت ..... از همیشه تا دوباره مال ِ من باش

ر . م

لالايي

لالايي كن تُو اين آغوش ِ خسته

لالايي كن تو اي از غم گسسته

لالا كن تا عبد تا بينهايت

رها از خشم و زنجيرو شكايت

چشات بستست نميبيني چشام و

كه ابرش خيس كرده گونه هام و

تو رفتي از تو مونده يادگاري

دلم پژمرده از درد ِ جدايي

بخواب آسوده اي نوره ستاره

تو رفتي بي تو اين خونه چه تاره

ر . م

نامه

من و یک قلم پر از درد
من و چند ورق پر از خط
نامه ای برای قلبت
قلب سرد و بی لطلافت
یه شب برفی و خلوت
کوچه خالی از محبت
دل چشش مونده به ساعت
عقربه تو خواب راحت
شیشه دل سرد از غبارو
فصلی مونده تا بهارو
غم دوریت بسیارو
وقت کشته صبر مارو
صدای زوزه سرما
همهمه تو خلوت ماست
پرسه میزنه تو کوچه
چشم به راه صبح فرداست
جای پات رو تن برف نیست
تو سینم انگار نفس نیست
حتی یک حفره کوچیک
رو ستون های قفس نیست
صفحه هام به ته رسیدن
ولی حرفام مونده باقی
من چشام گرم به گریه
یخ زده این شب یاغی

ر . م

به همه دوستانم

با سلام به همه شما دوستان و با تشكر از شما كه به من سر ميزنيد

مدتي بود كه جز ترانه چيزه ديگه اي براتون نمينوشتم ... اميدورم كه از اين يكنواختي خسته نشده باشين و همچنان به هم همهّ تنهايي من سر بزنيد .... قصد داشتم داستان ِ ديگه اي رو شروع به نوشتم كنم كه در همون قدم ِ اول از اين كار باز موندم و تصميم گرفتم كه جاي اين داستان رو به 2 ترانه بدم ... ترانه هايي كه هنوز نوشته نشدم ولي خوب ميدونم كه چه خواهم نوشت .... منتظر ِ " بنويس " و " صبور " صبورانه صبر كنيد

تا زود ِ زود

با تو یا بی تو

اهل ِ نفرین نبودم .... خودت میدونی

سردو غمگین نبودم ..... خودت میدونی

با تو یا بی تو برام فرقی نداره ..... مثل ِ شب سیاست دلت رنگی نداره

من و زندونی نکن تو کنج ِ قلبت ...... الهی بیاد برام پیغوم ِ مرگت

با تو . تُو زندون ِ تو مردم عزیزم ...... دیگه احساسی ندارم اشک بریزم

من نگاهم به نگات گرم ِ هنوزم ..... تُوی ِ دوزخ ِ چشات دارم میسوزم

الهی که روی ِ خوش هرگز نبینی ...... تا که زنده ای تُو کنج ِ غم بشینی

الهی که روز و شب برات سیاه شه ..... همه دقایقت باد ِ هوا شه

دارم از تو رو دلم یه زخم کهنه ..... روی زخمات روزگار نمک بپاشه

ر . م

-------------------------------

هم صدا با مریم حیدرزاده

شهر ِ خورشید

میخوام از شهری بگم با یه ستاره

اونجا که تا به همیشه بی بهاره

جایی که از نور ِ خورشید

حتی خواب ِ شب نداره

واسه مردم ِ دلکور

همه جا تیره و تاره

ابری نیست تُو آسمونش

که به حالشون بباره

رو تن ِ خاطره هاشون

کوله باری از غباره

لباشون غرق ِ سکوت و

قلباشون قاصله داره

توی این شهر ِ سیاه ِ صبح به ظاهر ...... دلا از تنهایی مُردن ای مسافر

دلت و به جاده بسپار

دستت و به دست یک شعر

فانوسک به دست بگیر و

تو بشو خورشید ِ پر مهر

ر . م

بهترین قصه دنیا

بهترین قصه دنیا ..... قصه دو تا پرندست

هرکی که عاشقتره ..... قلبش برندست

تُو قفس اسیرن اما ..... با دو بال ِ عشق و رویا

میرسن به هم هزار بار ..... چشم به راه صبح فردا

میکشن عکس دو تا قلب..... رو تن ِ سرد ِ یه میله

آرزو دارن که تا صبح ..... دلاشون از غم نمیره

کاش میشد که آرزوشون ..... جون ِ واقعی بگیره

ولی افسوس که دلاشون ..... توی این قفس میمیره

من به عشقت امشب اما ..... دل ِ یک قفس شکستم

با دو خط شعر و ترانه ..... دل و از قفس گسستم

میدونم که واقیت ..... از یه رویا جون میگیره

میدونم که آرزومون ..... رنگ ِ واقعی میگیره

ر . م